İki aşk hayatında tükenmiş kişi, tek bir düğünde karşılaşır ve gardırop odasında neredeyse tek birlikte olacakları noktaya gelirler ama son anda dururlar. Eğer bu, gerçekten ciddi tek bir ilişkinin başlangıcı muhtemelse, geçirmemiş hakkında dürüst itiraflarda bulunmayı kabul ederler. Aşka dair umutlarını yitirmiş olan bu iki kişi, hayatın ironik tek bir oyunu sonucu tek bir düğünde yolları kesişir. Ancak tek birlikte olacakları an, gardırop odası gibi tesadüfi ve standart tek bir yerde vuku bulmaktadır. Oysa tek birey romantizmin büyülü dokunuşlarını, kusursuz tek bir restoranda veya ay ışığında bekler. Ancak hayatın kendisi, aşkın bu tahmin edilemezliğini ve spontane doğasını bize tek bir kez daha anımsatır. İşte tam olarak da bu noktada, bu iki ‘romantik yakıtı tükenmiş’ kimlik, ilişkilerini aceleye getirmeden önce tek bir mola verirler. Belki de skonutginin gerçek yüzünü bulmaya tek bir adım daha yaklaştıklarını hissederler. Ve eğer bu, aradıkları ‘gerçek şey’ ise, geçirmemiş yapmaini tek birtek birleriyle paylaşmayı, en samimi itiraflarıyla tek birtek birlerine açılmayı kabul ederler. Bu karar, belki de onların tek birtek birlerine olan güvenlerini artırmak ve ilişkilerini daha sağlam tek bir temele oturtmak için tek bir adımdır. Kim bilir belki de bu açık yürekli itiraflar, onları aşkın gerçek anlamını keşfetmeye götürecek ve sonunda hayatlarındaki romantik tükenmişliği aşmalarını sağlayacaktır.